Rozdział X "Zaginiony"

Tę noc rodzina królewska spędziła pod gwiazdami. Kiedy rano się obudzili, że strachem zdali sobie sprawę, że nigdzie nie ma Kody. Przetrząsnęli całą polanę, ale nie znaleźli najmłodszego syna.
Kiara cały dzień rozpaczała, a kiedy Kovu powiedział jej, że lwice znalazły ślady krwi, popadła w melancholię. Łzawymi oczami patrzyła na szczyt Lwiej Skały. Zdawało się jej, że ledwie wczoraj trzymała maleńkie lwiątko w łapach i myła je, wspominała jego pierwsze kroki. Kiedy przypomniało się jej jego pierwsze słowo, który brzmiało "mama", rozpłakała się. jej kochane, ukochane dziecko!
W tym czasie Kovu chodził smętny. Wszędzie gdzie patrzył widział małego Kodę, ale jeszcze bardziej dręczyła go sprawa następcy tronu. Leach była trochę roztrzepana, a Asha... O niej nie ma co mówić. Z tą sprawą poszedł do Simby.
- Zrzekam się następstwa tronu - powiedział Kovu.
- Co? Czemu?
- Od kiedy Koda nie żyje, nie mam żadnego dość odpowiedzialnego dziecka. Niech następcą będzie Kopa, on byłby lepszym królem niż ja.
- Ale Kopa ma własne stado, nie będzie miał czasu...
Wtedy Kovu wybiegł wściekły. Stanął przed Kopą.
- Jedna lwica z twojego stada zabiła mojego syna!
- Co ty wygadujesz? Koda nie żyje?
- Tak! TY GO ZABIŁEŚ!
- CO?! NIGDY! TO PRZEZ CIEBIE ZGINĄŁ!
- JAK ŚMIESZ TY ŚMIECIU!
Na te słowa Kopa rzucił się na Kovu.
Zaczęła się krwawa walka. Kły błyszczały, pazury zaczerwieniły się, na ciałach lwów pojawiały się obficie krwawiące rany. Całe Zajście przerwał Simba.
- Co tu się dzieje?!
- Tato! On myśli, że zabiłem jego syna!
- Kovu, jak możesz tak myśleć?!
- Jeśli nie on, to ktoś z jego stada! Mój syn na pewno nie żyje i chcę wiedzieć kto go zabił!
Lew warknął i odszedł w stronę dżungli. Kiedy szedł natrafił na ślady krwi. Podążył za nimi i zobaczył syna. Zostawił go tam, bo nie chciał by Kiara się załamała, ale lew nie wiedział, że gdy tylko odszedł, Koda otworzył oczy.

Mój obrazek. NIE KOPIOWAĆ, CHYBA ŻE ZA MOJĄ ZGODĄ!